Verhuisd en 1e weekje stage

Hallo blog-lezers,

Hier weer even een blog vanuit Nicaragua. Ik ben deze week verhuisd en begonnen met m'n stage dus er is weer n hoop gebeurd!

Afgelopen maandag kwam Onno van On-stage me halen en kon de volksverhuizing beginnen ;-) Alle zooi weer in m'n koffer en tassen en op naar Masaya. Nadat ik m'n spullen in m'n nieuwe kamer had gedropt gingen we rond een uur of 10 richting het ziekenhuis en liet Onno van het stagebedrijf me daar achter. Stond ik daar in m'n witte doktersjas aan de andere kant van de wereld met mensen die allemaal Spaans praten. Met een gevoel van onzekerheid en toch wel een beetje trots begon ik aan m'n eerste dagje stage hier. Ik hoefde zelf nog niet aan de gang dus kon nog even meekijken met de andere fysiotherapeuten. Met de gedachte 'fuck it' ben ik maar gewoon met wat patiënten gaan praten en tot mijn verbazing ging dat eigenlijk heel goed. Super grappig om jezelf een taal te horen praten die je een maand geleden nog helemaal niet kon. Van die patiënten kreeg ik allemaal complimenten over m'n Spaans en niemand geloofde dat ik pas 3 weken Spaans sprak! 1 patiënt keek me aan en zei: bedankt dat je helemaal hierheen bent gekomen om de mensen hier te helpen! Daar wordt je op zo'n moment best emotioneel van kan ik je vertellen. Wel echt heel fijn dat die mensen dat allemaal zo waarderen en ze dat zo laten blijken. Toen het 12 uur was liep ik met een voldaan gevoel naar huis. Erg fijn dat m'n eerste dag erop zit want ik was toch best zenuwachtig. De sfeer op de afdeling is erg goed en iedereen doet z'n best om alles uit te leggen. Echt heel fijn! Kiki was deze week op cursus dus ik kon even zelf m'n draai vinden op de afdeling zonder dat ik Kiki kon gebruiken als tolk. Dit was wel even goed, maar het is ook wel erg gezellig dat Kiki er volgende week gewoon weer is.

s' Avonds was ik kapot en ben ik rond 8 uur al lekker in m'n bedje gekropen. De oordoppen ook maar uitgepakt aangezien je hier heel veel last hebt van geluiden als blaffende en vechtende straathonden en het continue getoeter van auto's op de snelweg hiernaast. Maar goed ondanks dat geslapen als een baby tot ik naar het toilet moest. Toen ik m'n oordoppen uit deed hoorde ik een kraan druppen en dit bleek er 1 buiten te zijn. Ik naar buiten om die kraan dicht te draaien, breekt het touwtje af waarmee deze (heel handig) was vastgeknoopt. Die kraan begon te stromen als een dolle en de wasbak overstroomde; pyamabroek nat, voeten nat en dat allemaal om 3 uur 's nachts! Na een half uur tevergeefs met die kraan te hebben geklooid besloot ik Kiki maar wakker te gaan maken. Samen hebben we aan die kraan staan trekken en duwen en uiteindelijk hebben we er een theedoek om gebonden en stopte hij met stromen. Vreselijkkkk! Haha! Na 3 kwartier lag ik weer lekker in m'n bed om vervolgens om 6 uur op te staan (dat is vaste prik hier omdat ik al om 7 uur begin). Toen ik dit verhaal de volgende dag op de afdeling vertelde hebben m'n collega's keihard gelachen en iedereen die het wilde horen kreeg het verhaal in geuren en kleuren te horen van hen ;-)

Dinsdagmiddag zijn Floor en ik naar Granada gegaan om daar even lekker aan het zwembad te gaan liggen. Het is hier in Masaya prima wonen, maar we moeten nog een beetje onze draai vinden qua dingen die er te doen zijn. Toen we 's avonds thuis kwamen zei Kiki dat er een Nederlandse borrel was die avond in Granada. Even snel gegeten en dus weer terug naar Granada. In de laadbak van een Nederlandse kerel die hier woont zijn we naar de borrel gereden. Erg gek dat dat hier gewoon kan op de snelweg, maar wel erg tof en lekker fris :-) Toen we op de borrel waren (die op zich niet heel spectaculair was) en aan het genieten waren van n patatje oorlog en sateetjes kwam er ineens een groep van 15 jongens binnen; een jaarclub uit Utrecht die met z'n allen op reis waren! Die brachten de stemming er wel in en zo hebben we met z'n allen een super leuke Nederlandse avond gehad. En dat in Nicaragua, super mooi! Die Nederlanders zitten ook overal; leek wel Salou! ;-)

De volgende dag in het ziekenhuis nog iets bizars meegemaakt wat ik even moet delen. Ik zat een beetje te schrijven in m'n aantekeningenboekje tot ik doorkreeg dat er iemand tegen me praatte. Toen ik opkeek stond er een vrouw tegen me te praten in echt super snel Spaans en ze keek me aan alsof ik haar grootste vijand was. Toen ik m'n collega's vragend aankeek gebaarden ze dat die vrouw niet helemaal spoort. Ze denkt dat ze de chef van de afdeling is en komt soms ongevraagd even op bezoek om iedereen de les te lezen. Alle patiënten laten haar gewoon kletsen en niemand praat terug maar dat maakt haar allemaal niet uit. Na een kwartiertje toekijken kon ik er wel om lachen en ging ik verder met wat ik bezig was. Ineens hoorde ik iedereen gillen en keek ik wat er aan de hand was. Viel die vrouw achterover en vervolgens lag ze op de grond schokkende bewegingen te maken en probeerde 1 collega een prop watten in haar mond te doen; een epileptische aanval. Ik schrok me kapot en had de eerste hulp al bijna gebeld, maar niemand bleek verder echt onder de indruk. Er werd een dekentje over die vrouw gelegd en iedereen ging weer over tot de orde van de dag. Ik was misselijk van de schrik en zei dat ik de volgende dag meteen weer naar Nederland zou gaan. M'n collega's kwamen niet meer bij van het lachen! Toen die vrouw weer bijkwam en opstond hebben ze haar wat geld gegeven en gevraagd of ze alsjeblieft niet meer terug wilde komen. Laten we dat hopen!!! Wanneer je hier dit soort dingen meemaakt is het toch even wat anders dan in NL. In Nederland bel ik dan 1 van m'n vriendinnen op en heb je het er even over, maar hier kan dat niet zo gemakkelijk en ben je toch meer op jezelf aangewezen. Ik weet niet zo goed hoe ik t uit moet leggen, maar het komt erop neer dat wanneer je thuis iets heel simpels meemaakt je dit gelijk met iedereen om je heen kunt delen en wanneer je hier iets best heftigs meemaakt je dit met bijna niemand kunt delen. Dit is wel even wennen, maargoed ze zeggen dat je daar alleen maar sterker van wordt he ;-)

Vrijdag was ik blij dat de week erop zat! Het is toch best even wennen om met iedereen Spaans te moeten praten en je krijgt een hoop indrukken in zo'n week. 's Middags heb ik met Floor en Kiki boodschappen gedaan en hebben we er 's avonds een gezellig avondje van gemaakt! Voordat de fles Flor de Cana (de rum van Nicaragua) werd opengemaakt zijn Kiki en ik nog wel even naar de sportschool geweest. Vijf kwartier later kwamen we bezweet en mank maar met een goed gevoel de sportschool weer uit. We hebben maar gelijk een abonnement afgesloten voor 1 maand want het is toch wel lekker om even te bewegen hier. Voor 5 euro kun je hier onbeperkt een maandje sporten en heb je er ook nog eens een personal trainer bij, das nog eens fit for free ;-)

Gisteren (zaterdag) zijn we naar Granada gegaan om lekker een dagje aan onze tint te werken, om afscheid te nemen bij onze gastgezinnen en om heerlijk uit eten te gaan. Nadat we allemaal verbrand bij het zwembad vandaan kwamen zijn we dus met een Pinata en een taart naar onze gastgezinnen gegaan. De taart hadden we onderweg ergens gekocht en daarop hebben we muchos gracias laten zetten. Toen we de taart op hadden en het een beetje donker werd hebben we de pinata aan de boom gehangen. Ineens kwamen er oooveral kinder vandaan! Er kwam zelf een taxi aan met kinderen en hun ouders. Uiteindelijk waren er een stuk of 30 kinderen en kon het feest beginnen. Die kinderen vinden dat prachtig en wilden allemaal even slaan. Met een blinddoek om moeten die kinderen dan dansen en wanneer je dat goed doet komt de pinata naar beneden en moet je daar tegenaan slaan voor ie weer omhoog getrokken wordt. T was echt heel tof en al die kids vonden het prachtig. Uiteindelijk gaat zo'n pinata kapot en komt er onwijs veel snoep uit. Alsof ze al weken niet gegeten hebben vliegen die kinderen hier vervolgens op af! Ik zal de foto's snel even toevoegen! Was echt een geslaagde actie :-)

Na de pinata was het tijd voor het deel van de dag waar we ons al de hele week op hadden verheugd: uit eten bij Jimmy 3 fingers!! Deze man schijnt het beste steakhouse van Granada te hebben dus we waren benieuwd. Alle geruchten bleken waar en we hebben dan ook heerlijk gesmuld. Heerlijk om weer een lekker stuk vlees op je bord te hebben!! :-) Toen Jimmy kwam vragen hoe we het eten vonden vroeg ik hem waarom hij z'n restaurant Jimmy 3 fingers heeft genoemd. Stak ie z'n hand de lucht in en inderdaad...3 vingers en een duim! Toen ik vroeg hoe hij die vinger was kwijtgeraakt zei hij dat ie de maffia een keer moest terugbetalen en toen maar gevraagd heeft of ze z'n ringvinger wilden hebben. Hij was toen al 5 keer getrouwd en gescheiden en had die ringvinger toch niet meer nodig zei hij! Prachtig verhaal :-p Na Jimmy zn lekkere eten en mooie verhaal hebben we nog ergens een drankje gedaan en vervolgens hebben we de taxi terug gepakt naar Masaya. Zodra ik m'n bed raakte sliep ik, heerlijk :-) Nu hebben we een chilldagje (jaja weer) en zit ik lekker in de tuin in de schommelstoel in het zonnetje. :-) Wat hebben we het toch goed hier :-)

Nou nu hebben jullie weer een beetje een beeld van hoe het me hier vergaat nu m'n stage is begonnen.
Volgende week weer een weekje stage en in het weekend willen we naar Leon (een stad hier) om te kijken hoe het daar is. Je kunt daar sandboarden van de vulkaan en gewoon surfen dus we hebben een leuk vooruitzicht :-)

Als laatste nog even aan de stiekeme lezers: laat ook eens een berichtje achter! Ik zag dat ieder verhaal zo'n 100x wordt bekeken, dus er zitten een hoop 'lezers maar geen schrijvers' tussen ;-) Vind het erg leuk te zien wie er allemaal m'n blog lezen en ook erg leuk om te horen met hoeveel plezier jullie m'n verhalen lezen.Is een goede motivatie om zo nu en dan een update te plaatsen! :-)

Kusjes uit een erg warm en zonnig Nicaragua!

Eva