2 weekendjes León

Hee lieve volgers,

Voor wie mijn verhalen nog niet beu is, hier weer even een nieuw verslag :-) Met nog 5,5 week te gaan is het aftellen begonnen. Waar ik een paar maanden geleden absoluut nog niet weg wilde en 6 maanden veel te kort leken heb ik nu toch langzamerhand wel weer zin om weer terug te gaan naar ons toch wel erg fijne landje! Ik begin de dagelijkse dingen te missen en vooral (heel gek) mijn dekbed! Ik slaap hier al 4,5 maand onder een dekbedovertrek en mis wat vulling daarin! Haha och jullie zullen wel denken, wat een geklaag..ik zal ophouden ;-)

Al met al is het hier nog steeds geweldig; we maken nog steeds bijzondere en mooie dingen mee en Nicaragua wordt steeds groener. Met de regen valt het tot nu toe mee! Nog steeds rond de 33 graden overdag en een heerlijk zonnetje, zalig dus :-) Leuk dat jullie genieten van 24 graden en dat hier de minimum-temperatuur is en wij bij die temperatuur zitten te klappertanden...! Ben erg benieuwd hoe dat straks zal zijn als ik weer in NL ben, maar goed zover is het nog niet ;-)

Ik zal weer even vertellen wat we de afgelopen tijd hebben gedaan, of iig de afgelopen 2 weken. Vorig weekend ben ik met 3 vrienden van hier en 1 vriendinnetje naar Leon geweest en hebben we daar een lekker weekend aan het strand gehad. Doordat het hier op 30 mei moederdag is hadden we maandag ook vrij en daardoor konden we lekker lang genieten van zon, zee en strand. Vrijdags hadden we rond een uur of 7 afgesproken op een schooltje in Leon waar Anne Marlijn op vrijdags altijd Engelse les geeft. Een onwijs mooi schooltje voor Nicaraguaanse begrippen, maar wel een schooltje waar de armste kinderen van Nicaragua op zitten. Doordat het 30 mei moederdag was hadden ze die avond optredens voor de moeders. Kinderen hadden liedjes, versjes en dansjes ingestudeerd en alle moeders waren dan ook gekomen. Er stonden kinderen van 4 jaar met hun heupen te zwaaien alsof dit de normaalste zaak van de wereld was, zo gaaf om te zien! Na een aantal dansjes was het de beurt aan een aantal mama’s en ook zij konden me toch dansen, niet normaal!!

Nadat we de optredens hadden bekeken zijn we boodschappen gaan doen en daarna lekker uit eten geweest. Doordat we doordeweeks bijna geen vlees eten genieten we hier in het weekend extra van. Toen we daar heerlijk aan een goed stuk vlees zaten
begon het onwijs hard te plenzen. Heel de straat stond blank en overal
stroomde het water naartoe, erg leuk om te zien, tot we naar buiten
moesten om een taxi aan te houden natuurlijk ;-) Wij op onze teenslippers
door de plassen om de eerste de beste taxi aan te houden. Eenmaal
ingestapt vroegen we hem of hij eerst even langs de pinautomaat wilde
rijden. Daar gestopt en geld gepind en toen we weer verder wilden deed de
auto niets meer. Of we er even uit wilden om te duwen!!! Maar natuurlijk
meneer! Daar liepen we hoor; 1 iemand in de auto om de spullen te bewaken
en met z'n 4en in de zeikregen achter die auto om m aan te duwen. Dit
alles tot grote hilariteit van de overige mensen op straat natuurlijk! Dit
alles was tevergeefs, de auto wilde niet meer starten en wij moesten op
zoek naar een andere taxi.

Inmiddels was het ook gaan onweren en zagen we overal in de lucht van die
mooie lichtflitsen, super mooi! Toen we eenmaal bij ons hostel op het
strand waren aangekomen hebben we ons daar omgekleed en zijn we daar de
zee in gegaan, heel verstandig natuurlijk met onweer ;-) (Als we dit soort dingen doen zien we de krantenkoppen van het AD al voor ons en ook hoe we dat zouden lezen als het om anderen zou gaan. ‘Wat dom zeg, oo wat dom! Wie doet dan ook zoiets! Mam moet je kijken hoe stom!’ Haha ;-) Maargoed, toch maar lekker doen natuurlijk! )

De zee was bizar ruig en wanneer je erin rende werd je weer op
het strand gesmeten. Na onze nachtelijke zwempartij zijn we nog even gaan
zitten om naar de bliksem te kijken, wat was dat mooi zeg!! Daarna lekker
gaan slapen want de volgende dag wilden we gaan surfen. Na een heerlijk
ontbijt zijn we naar de surfschool gegaan om planken te huren en gingen we
de zee in. Deze was echter veeel te ruig om te kunnen surfen. Nadat we al
een paar keer met plank en al gespoeld waren kwam de eigenaar van de
surfschool naar ons toe dat het te gevaarlijk was om daar te surfen en hij
wees ons een andere plek aan. Ook daar was het nog te moeilijk om door de
lage golven naar de goede golven te komen, dus staakten we de poging tot
surfen. Om kwart voor 1 werd de Champions League finale gespeeld dus dat
kwam mooi uit. Wij met z'n allen naar een hotel in de buurt om daar op
(volgens Bart) een veel te klein scherm voetbal te kijken :-) Tijdens de
wedstrijd kwam gelukkig de zon door en konden Anne Marlijn en ik lekker
gaan zonnen. Dit hebben we de volgende dag ook nog maar gedaan en 's
avonds rond een uur of 5 begon t zo hard te regenen dat je je haren kon
wassen in de regen, ook wel eens leuk ;-) Door de regen en onweer viel wel
de elektriciteit uit dus moesten we op zoek naar een restaurant met een
agregator. Bij een schattig lichtje zitten eten en wat gedronken en toen
was het weer tijd om te gaan slapen. De volgende dag hetzelfde gedaan;
geluierd in de zon en op maandag zijn we rond een uur of 11 weer naar de
bewoonde wereld gegaan. Heerlijk even zo’n weekend genieten.

Natuurlijk was het op dinsdag weer tijd voor stage! Daarvoor ben ik hier natuurlijk :-) Het is leuk dat het communiceren met de mensen daar steeds makkelijker gaat. Iedereen vind het nog steeds erg leuk dat ik er ben en ze zijn laaiend enthousiast over de tape die ik bij mijn behandeling gebruik. Ik moet maar hier blijven wonen en alle vrienden en familie moeten dan maar hierheen komen. Heel schattig :-) Ik behandel momenteel 1 patiëntje van 6 jaar met een probleem aan zijn heup. Doordat hij voor de operatie al heel lang mank liep is dit voor hem een normale manier van lopen geworden. Ik ben hem nu dus weer normaal aan het leren lopen en hij pikt dit goed op. Na mijn behandeling loopt hij kijkend naar zijn voetjes de deur uit. Vorige week liep hij al een stuk beter en keek ik met tranen in mijn ogen toe hoe hij daar liep. Zo mooi dat je zoiets voor iemand kan betekenen ook al is hij nog zo klein. Misschien suf, maar als 1 van mijn eerste ervaringen als ‘fysio’ wel een onwijs mooi moment!

Om mooie momenten als een bruggetje te gebruiken ga ik gelijk maar verder met vertellen over afgelopen weekend. Anne Marlijn had dit weekend een mooi projectje op het programma staan waar ze onze hulp goed kon gebruiken. Ik ben met huisgenootjes Jana en Malou richting Leon gereisd om daar samen met Rik, Ivar, Anne Marlijn en haar ouders eten uit te delen op een schooltje voor hele arme kinderen. Vrijdagavond zijn we eerst even wat gaan eten en hebben we daarna een plaatselijke discotheek bezocht. Je betaalt bij zo’n discotheek 110 cordoba om binnen te komen, dit is omgerekend zo’n € 3,50, en voor dat geld mag je de hele avond onbeperkt drinken. Bizar! Een mooie avond dus ;-)

Op zaterdag zijn we richting strand vertrokken en hebben we daar heerlijk gezond en geluierd (alweer ja). Vandaag moesten we rond 9 uur op het schooltje zijn om alvast wat voorbereidingen te treffen voordat de kinderen om half 12 zouden komen. Samen met Marlijn ballonnen opgehangen en waterballonnen (die de kinderen hier niet kennen) gevuld. Toen we bezig waren kwamen de eerste kinderen al kijken wat we aan het doen waren. Samen met die kinderen hebben we wat gespeeld en touwtje gesprongen. Erg leuk om met die kindjes te spelen en te merken dat zij dezelfde spelletjes spelen als wij in Nederland. Zelfs de liedjes met handjeklap en touwtjespringen lijken op de liedjes die wij daarbij zingen! Rond 11 uur kwamen de kinderen van het schooltje in hun netste kleertjes aan bij het schooltje. Anne Marlijn had gezorgd dat er hamburgers voor alle kinderen (220 stuks!) werden gebakken en dat zij allemaal een blikje drinken kregen. Met z’n allen hebben we dit uitgedeeld, je had de gezichtjes van die kinderen moeten zien toen ze weg liepen met hun hamburger en blikje; zo dankbaar :-) Echt een top-project van Anne Marlijn! Een ervaring ook die best veel indruk heeft gemaakt en doet beseffen hoe goed we het toch hebben in NL.

Na het eten op het schooltje zijn we weer terug gegaan naar Masaya en was Floortje ook weer veilig thuis! Zij was een weekje naar Costa Rica geweest. Erg raar als je 4 maanden alles samen doet en dan ineens een weekje niet! Nu zijn we gelukkig weer herenigd en kunnen we de laatste weken nog samen genieten van de dingen die nog op de planning staan. Zo gaan we volgende week bijvoorbeeld slapen in een boomhut; www.posterojo.com :-) voor het afscheid van Marianne. Iedereen gaat nu een beetje zijn laatste paar weken tegemoet en 1 voor 1 gaat iedereen naar huis. Raar dat er zo toch al een beetje een einde aan lijkt te komen nadat je zo lang met elkaar bent opgetrokken! Maargoed nog een dikke maand te gaan voor het echt zo ver is natuurlijk!!

Ik zal nog wat foto’s bijvoegen van dit weekend en ga dan lekker slapen.

Tot snel spreeks allemaal!

Xx Eva