Weer even een update.

Hallo lieve Nederlanders,

Na een reactie met de vraag of ik nog een verslag uit deze eeuw heb maar weer even een berichtje :-)


Ik zit hier op de veranda in mijn poncho, klaar om jullie een nieuw verslag te schrijven. De poncho beschermt niet alleen tegen de regen, maar ook tegen de 100en insecten hier! Het regenseizoen is begonnen dus de insecten komen tevoorschijn. We hebben lang moeten wachten op de regen en snakte er de laatste dagen echt naar. Nu is het eindelijk zover en het is heeerlijk! We hebben hier (ijzeren) golfplaten daken en de regen hierop zorgt voor een hels kabaal. Heerlijk als je 's nachts in je bedje ligt :-) De regen zorgt verder ook voor een aangename temperatuursverandering. Vorige week was het 36 graden met een gevoelstemp. van 42 en nu is het rond de 30 graden en zitten we 's morgens met een vest aan. Ook wel weer even lekker :-)

Maargoed, nu zal ik jullie even bijpraten over de afgelopen weken. Natuuuurlijk is er weer een hoop gebeurd, ik zal proberen om een beetje beknopt te vertellen wat. Nadat mama en Maarten weg zijn gegaan logeerde hier een backpacker uit Zweden (Andreas) die we op het vliegveld op Corn Island hadden ontmoet. Hij had nog geen slaapplaats voor die nacht en aangezien mijn huisgenootjes nog op Corn Island zaten heb ik hem toen aangeboden om hier een nachtje te slapen. Hij is uiteindelijk 5 dagen gebleven en samen met hem heb ik de omgeving van Masaya wat beter onderzocht. Vulkaan Masaya, hier 5 km vandaan ong, is echt schitterend. Er hing een onwijze zwavel-geur bij de vulkaan, gelijk aan rotte eieren, maar dit mocht de pret niet drukken. Super mooi om te zien was het, en dat 5 km van m'n huis.

Doordeweeks moest er natuurlijk weer gewoon stage gelopen worden. De laatste week van Kiki hier, dus op vrijdag hadden we haar afscheid. Andreas had zijn plannen omgegooid en op donderdag kwam hij weer hier. Kon hij mooi mee naar de ambassade om koninginnedag te vieren :-) Vrijdag zijn we dus eerst gaan eten voor Kiki haar afscheid en 's avonds zijn we naar de ambassade gegaan om met alle Nederlanders hier koninginnedag te vieren. Een erg leuke happening! Stonden we ineens tussen allemaal Nederlanders en kregen we patat speciaal, Hollandse kaas en een soort van frikadel. Na de borrel zijn we met 17 (!) man in 1 auto (met laadbak) richting de disco gereden en hebben we het feestje daar voortgezet. Een geslaagde avond dus :-) De volgende dag zijn we naar San Juan del Sur gegaan om echt koninginnedag te vieren op de dag zelf en lekker te surfen. Maandag was ik vrij door de dag vd arbeid op zondag, heel logisch ;-), dus ik kon lekker lang surfen. Zalig.

Van dinsdag tot vrijdag weer stage gehad, mijn eerste week zonder Kiki. Dit was wel even wennen omdat ik altijd op stage met Kiki Nederlands kon praten en nu niet meer, maar dit is inmiddels ook weer helemaal gewend. 4 mei was het natuurlijk dodenherdenking en ik wilde dit graag volgen. Via Skype zat ik te kijken naar de televisie toen mijn collega binnenkwam. Zij vroeg wat ik keek en toen ik uitlegde dat wij op 4 mei de doden herdenken met 2 minuten stilte riep zij de andere collega's erbij en hebben ze samen met mij 2 minuten stilte gehouden. Zo lief en speciaal dat zij ook meededen, ik was er een beetje ontroerd van.

Vrijdags moest ik tot 12 uur werken en daarna heb ik mijn tas ingepakt en ben ik samen met Andreas, ja hij was weer even terug, naar Somoto gegaan om de canyon de Somoto te bekijken. Dit is in het Noorden van Nicaragua, ong. 3,5 uur rijden vanuit Managua. Rond een uur of 8 waren we in (spookstad) Somoto en stond de gids ons op te wachten. De volgende morgen om 10 uur vertrokken we richting de Canyon voor een tour van 6 km. We hebben er een uur of 6 over gedaan en hebben geklommen, gezwommen en van rotsen gesprongen. Echt heel gaaf! Er lagen hele grote stenen in de canyon wat het heel mooi maakte om doorheen te lopen. Een geslaagde tour dus!

De volgende dag zijn we richting het zwembad gegaan en onderweg vroeg een, duidelijk dronken, man of hij een sigaretje mocht. Toen we zeiden dat we deze niet hadden en hem verder nergeerde en doorliepen begon hij te schreeuwen. Toen ik nog eens omkeek zag ik hem een kei van de grond pakken en vervolgens begon hij hiermee te gooien. Onwijs grote keien vliegen ons om de oren, en dat voor 2 sigaretten. Wacht maar tot jullie terugkomen gilde hij! We zijn op de terugweg maar een blokje om gelopen ;-) De volgende dag had ik een vrije dag genomen en kon ik dus een dagje uittrekken voor mijn terugreis. Andreas moest verder en pakte de taxi richting de grens van Honduras en ik de bus naar Managua. Na een reis van ongeveer 5 uur was ik terug in Masaya. Onderweg krijg je zoveel indrukken van hoe het er hier aan toe gaat en verlang je soms best wel eens terug naar het gestructureerde Nederland, maar ergens is het ook wel volop genieten van alles wat je ziet.

Dit weekend zijn Peter, Malou en Jana weggeweest en hebben Floor en ik lekker huismus gespeeld. Lekker genoten van de wat lagere temperatuur en filmpjes gekeken. Een heerlijk weekend dus.

Ik zal jullie nog een paar dingen vertellen van hier:

Motors worden hier gezien als vervoersmiddelen waar je met het hele gezin op kan. Baby, papa, mama en ander kind zitten vaak met zijn 4en op een motor. Alleen papa hoeft hierbij dan een helm op omdat hij de bestuurder is.

Op een mountainbike kun je ook met z'n 3en. Gewoon iemand op de stang en de ander op het stuur of in de armen van de andere persoon. En dit met alle gemak.

In de supermarkt komen bijna iedere keer kinderen naar ons toe. Ze zeggen dan hello my name is...Als je dan hello terug zegt krijgen ze een smile van oor tot oor en rennen ze weer naar hun ouders.

Een jongetje wacht mij al een paar dagen op in de straat van het ziekenhuis. Wanneer ik eraan kom lopen komt hij naar me toe rennen en oefent hij zijn Engels. I don't like hamburgers zei hij laatst. Toen ik vroeg waarom niet zei hij: omdat ze lekker zijn. Hij moet nog even oefenen ;-)

De buschauffeurs hebben nog nooit gehoord van 'vol is vol'. Proppen geblazen dus! Ik heb al een aantal keer meegedaan aan het wereldrecord 'met zo veel mogelijk mensen in een bus' geloof ik. Wanneer er dan iemand binnenkomt met een baby wordt deze afgegeven aan iemand die wel een zitplaatsje heeft. O en of je die baby dan ook gelijk even de fles wilt geven. Heel normaal hier!

Nou dit was wel weer even genoeg. Er moet natuurlijk nog wel wat te vertellen zijn als ik straks terug ben. Floor en ik hebben het nog hartstikke naar ons zin en de wetenschap dat we nog maar 8-9 weken hebben hier is best wel raar. De tijd vliegt echt voorbij!!!

Ik ga nu mezelf bevrijden uit deze zweet-poncho en nog maar even een filmpje starten voor de regen losbarst en deze niet meer te verstaan is. Ik blijf het leuk vinden om berichtjes te lezen en om met sommigen van jullie zelfs te skypen. Erg leuk :-) Tot snel spreeks!

Xx Eva

P.s. Nu vergeet ik helemaal te vertellen over mijn stage. Ook daar gaat alles prima op dit moment, er zijn niet veel patiënten omdat de taxi voor aardig wat mensen toch best duur is, maar de patiënten die er zijn willen ineens allemaal getapet worden! Marcel heeft onwijs veel rollen tape meegegeven aan mama en hier vinden ze het geweldig. Iedere dag kan ik wel een paar mensen tapen en ook de collega's hebben ineens overal pijn. Een goede oefening dus en erg leuk om te doen. :-)

Nou nu heb ik echt alles verteld! Xx