WAT EEN GAAF WEEKEND!! :-)

Hallo Nederland,

Hier weer even een update van mijn leven in Nicaragua. We hebben dit weekend zoiets gaafs gedaan!!

Vorig weekend hadden we van Peter (huisgenootje) gehoord dat zijn stagebegeleider, Jeppe, een tour ging doen met paarden een vulkaan en een tent. Dit klonk al mooi genoeg om Jeppe even te bellen om te vragen naar het nummer van de organisatie waar hij dat gedaan had. We kregen het nummer van Carlos en spraken zaterdagmorgen om 8 uur af in een hostel in Leon. Het enige wat we wisten was dat we 3 liter water en een slaapzak mee moesten nemen. We hadden geen idee wat we gingen doen, dus een beetje nerveus stonden we zaterdag in het Via Via hostel in Leon. Na een paar minuten kwam er een man aanlopen die we vaag ergens van herkende. Met hem liepen we naar het kantoor van zijn vriend om de campingspullen en de gids op te halen en dan kon de tour beginnen. Onderweg maakten we een praatje met de man en kwamen we erachter waar we hem van kenden. Hij was in aflevering 7 (?) van Wie is de mol 1 van de mannen die bij de opdracht in het ziekenhuis de namen moest lezen die de kandidaten op hun borst hadden staan! Hij vertelde ons dat hij een hele tijd met de mensen achter Wie is de mol heeft samengewerkt en dat hij samen met zijn vriend alles had gepland voor de afleveringen in El Salvador en Nicaragua. Wij wisten net 2 dagen wie de mol was, dus wilden alles weten wat ze hadden gedaan en hoe de deelnemers waren. Bij het kantoor aangekomen ontmoette we Gerald, een hele aardige goedlachse gast van een jaar of 28. Hij had de hele tijd opgetrokken met de mensen van Wie is de mol en was verantwoordelijk voor de kandidaten in de tijd dat zij daar waren. We vergaten bijna dat we voor de tour kwamen ;-)

Toen we uitgeklets waren en alle spullen hadden verdeeld over onze tassen was het tijd om richting de paardenrange te gaan. Op de range aangekomen stonden de paarden al klaar en konden we gelijk opstappen. Kiki heeft 6 jaar op paardrijles gezeten en Floor 2 jaar en ik had alleen een keer op een pony gezeten tijdens een kinderfeestje. Met de gedachte: als ik op dat paard zit kan hij me iig niet bijten ben ik gaan erop geklommen. De eerste paar minuten deed ik het in mijn broek! Ieder stapje wat dat paard deed vond ik eng, maar na een tijdje begon ik het leuk te vinden en durfde ik zelfs in draf. Jaja wie had dat ooit gedacht ;-) Tijdens de tocht met de paarden hadden we een schitterend uitzicht over de andere vulkanen. Het was echt prachtig om te zien. Zo tof dat we daar op die paarden zaten en konden genieten van het prachtige landschap! Na een uur of 3 kwamen we aan bij een soort boerderij waar we gingen lunchen. Uiteraard bestond de lunch uit bonen met rijst :-) Na een uurtje of wat geschommeld te hebben in een hangmat vervolgenden we onze tocht. De paarden lieten we achter, dus we moesten nu zelf klimmen en klauteren. Carlos had aan de telefoon niets gezegd over wandelschoenen, dus daar liep ik op mijn All Stars met losse veters en zonder sokken. Na een half uurtje klimmen kwamen we aan de andere kant van de berg en zagen we de top van de vulkaan van dichtbij. Echt een geweldig uitzicht! Doordat de vulkaan nog actief is komt er rook uit en dit is zo mooi om te zien. Ik had nog nooit een vulkaan in het echt gezien, laat staan een actieve waar rook uitkomt :-) Tijdens de wandeltocht keken we uit over een soort verlaten vallei en daar zouden we ergens de tent opzetten. De gids had het de hele tijd over een camping en naief als we zijn dachten we ook echt dat er ergens een soort van camping zou zijn. Niet dus! Een stukje schaduw onder 1 van de weinige bomen werd onze 'campingplek'. Nadat we de tent hadden opgezet was het wachten op de zonsondergang. We zijn de vulkaan wat verder opgeklommen en daar konden we genieten van een prachtige zonsondergang!

Na dit spektakel zijn we teruggelopen naar de tent en hebben we het avondeten klaargemaakt. Voor 1 keer geen bonen met rijst, maar een lekkere houdbare boterham met ham, kaas en een tomaatje! Genieten :-) Deze avond zou het volle maan zijn en tijdens het eten kwam deze dan ook tevoorschijn! Wat een hoop licht geeft dat ding zeg :-) We hadden niet eens een zaklamp nodig toen we een uurtje later naar de top van de vulkaan klommen om naar de lava te gaan kijken. Over de opgedroogde lava (rotsen) klommen we naar de rokende top van de vulkaan. Bij de krater aangekomen keken we in een groot rokend gat. Om de paar minuten konden we de lava zien gloeien. Echt een onwijs mooi moment; hoe vaak kun je nou lava bekijken in de krater van een vulkaan!? Onder de indruk van de mooie indrukken van de dag liepen we terug naar de tent. Moe maar voldaan zaten we bij het kampvuur na te genieten van alles terwijl we marshmallows in het vuur hingen. Rond een uur of half 9 zijn we lekker de tent in gekropen, want de volgende morgen moesten we om 6 uur wakker worden om zo niet te laat aan de terugtocht te beginnen. Het wordt in Leon al heel vroeg heel heet, dus we moesten op zijn laatst om 7 uur beginnen aan de terugweg. Toen we net op ons matje lagen begon het onwijs te waaien. Het geluid was daarbij hoorde was vreselijk hard en ik kreeg iedere keer de tent in m'n gezicht. Rond een uur of 4 kwam er een groep mensen aan die de avondwandeling bij volle maan hadden gedaan. Echt super zonde om zo'n mooie tocht in het donker te doen. Alsof je naar een schitterende musical gaat en de hele avond met je ogen dicht gaat zitten! Maargoed, die mensen maakten een kampvuurtje en gingen nog even na zitten kletsen over de tocht. Al met al geen slaap dus deze nacht! Om 6 uur riep de gids: ladies wake up! Ladies wake up! Jahaaaaa was het antwoord; een ochtendhumeurtje ;-) Ik vind het vreselijk als ik niet kan slapen! Even snel ontbeten en de vieze kleren weer aangetrokken en daar gingen we weer!

We waren de enige zonder wandelschoenen en ademend shirt, maar de terugweg zou een makkie worden had de gids gezegd. Ik geloof dat ie er even bij vergeten te zeggen was dit dit zo is voor mensen met wandelschoenen, een topconditie, 8 uur slaap en een goed humeur. Het werd een loeizware tocht van 3 uur! De grond is super droog nu in Nicaragua doordat het al zo lang niet heeft geregend. Binnen no time zat ik helemaal onder het stof. Floortje liep voor me en ik was letterlijk haar stof aan het happen! Het uitzicht tijdens de tocht was wederom schitterend, echt heel mooi! Althans wat we ervan gezien hebben, want we hadden het veel te druk met kijken naar onze voeten. Bij een verkeerde stap gleed je weer onderuit en onze lichamen waren net iets te moe om dit te corrigeren. Haha! Na 3 uur kwamen we aan in een klein dorpje waar we geluncht hebben en opgehaald werden. Toen we terugkwamen bij het kantoor zaten we van top tot teen onder het stof. Toen Gerald vroeg of we even wilden douchen keken we hem aan of hij ons vroeg of we 1 miljoen euro van hem wilden hebben. Hij moest lachen om onze gezichten en liet ons de douche zien! Wat kan een mens daar van opknappen zeg :-) Na het douchen zijn we gaan lunchen met Carlos en Gerald en vervolgens hebben we de bus gepakt richting Masaya. Toen ik thuiskwam lagen er zo'n 20 tot 30 kakkerlakken in mijn kamer en douche! Er is een mannetje geweest om ze uit te roken en nu liggen ze dus overal, dood, in mijn kamer. Nadat ik de bezem er doorheen had gehaald kon ik weer heerlijk slapen :-) Wat was dit een gaaf weekend!! :-) Nicaragua is zoooo mooi!

Natuurlijk zal ik ook nog even wat vertellen over mijn stage, het is hier echt niet alleen maar avontuur en feesten. :-) Ik ben met mijn 5e week stage begonnen en het bevalt erg goed in het ziekenhuis. De sfeer is onwijs gezellig en ik kan nu steeds meer bepalen hoe mijn behandeling eruit ziet. Ik heb zo'n 10 patienten die allemaal zo'n 2 of 3 keer in de week langskomen. Het is erg leuk om na een paar behandelingen vooruitgang te zien bij deze mensen. Ik probeer nu steeds meer te werken met Medical Tape, een speciale tape waarvoor ik een weekend op cursus ben geweest met de stagebegeleidster van mijn vorige stage. Mijn boek ligt nog in Nederland dus steeds als ik wil tapen moet ik eerst aan neef Marcel vragen hoe dit moet, maar als mama straks met boek en nieuw tape komt hoop ik dat dit wat soepeler gaat. Ze vinden het allemaal prachtig iig en ook de andere fysiotherapeuten komen nu vragen of ik hun patiënten wil tapen. Hier in Nicaragua weten ze weinig van hun lichaam en zijn ze best bang voor pijn, dus tijdens de behandeling ben je ook veel bezig met het uitleggen dat iets best pijn mag doen en dat dit niet perse erg is. Het is leuk en gezellig om met de Nicaraguaanse mensen om te gaan, ze zijn allemaal heel hartelijk en dankbaar. Ik heb sinds 2 weken een patient onder behandeling van een jaar of 80 die tijdens de eerste behandeling al vroeg of ik met m uit eten wilde. Een beetje een dubieuze man en dan moet ik ook nog eens het onderste gedeelte van zijn rug behandelen. Ik had aan mijn collega's verteld dat hij met me uit eten wilde en het bleek dat hij ook al aan Kiki had gevraagd of zij met hem wil trouwen. Toen ik hem net aan het behandelen was riepen mijn collega's mij en toen ik om het hoekje keek zeiden ze in het Nederlands: ouwe viezerik! Ze gingen allemaal super hard lachen en Kiki zat trots te kijken. Tnx Kiki ;-) Toen onze dokter aan kwam lopen zei Valeska; 'Ouwe viezerik quire lepeltje lepeltje con Eva'. Prachtig! :-) Lepeltje lepeltje kennen ze inmiddels allemaal en dit vinden ze super mooi om te zeggen. Ook hier op stage is het dus 1 dolle boel!

Zoals jullie begrijpen hou ik het zo nog wel een tijdje uit! Toch moest ik vorige week nadenken over een datum terug. Wanneer je hierheen komt moet je kunnen laten zien dat je binnen 3 maanden het land weer uitgaat, dus heb ik mijn terugvlucht op 13 april staan. Toen ik het reisbureau had gemaild met de vraag deze te verzetten naar 14 juli kreeg ik een mailtje terug dat ik een niet-verzetbaar ticket had gekocht en zij dus verder niets meer konden doen. Ik schrok me natuurlijk kapot en ben gelijk gaan bellen. Na een hele middag bellen kon ik uiteindelijk toch mijn ticket verzetten, maar dan moest er iemand met een creditcard naar Schiphol. Kim was zo lief om dit te doen, maar toen ze daar aankwam was het ineens toch niet meer mogelijk! Ik de volgende morgen in alle vroegte maar weer gebeld naar de vliegtuigmaatschappij en uiteindelijk is het toch gelukt!! Ik vlieg nu op 14 juli terug en ben dan 15 juli om 08:20 weer op Nederlandse bodem. Maar goed, zover is het nog lang niet. Eerst nog maar even een paar maanden genieten van mijn leventje hier :-)

Het is weer een super lang verhaal geworden, maar ik wil gewoon alles zo gedetailleerd mogelijk delen met jullie ;-)

Besos vanuit de andere kant vd wereld!

Eva